یک بام و دو هوای تصمیمات دولت

طی روزهای اخیر شاهد انتشار خبری مبنی بر احتمال تعطیلی روزنانه‌های چاپی تا اطلاع ثانوی و ریشه کن شدنِ کرونا ویروس و اینکه مطبوعات فعالیت خود را به سمت رسانه‌های آنلاین و بر خط در فضای وب و مجازی ببرند؛ بودیم.
البته در نگاه اول شاید تصمیم خوب و عاقلانه‌ای به نظر برسد. اما با کمی کنکاش و تامل متوجه نقصان این تصمیم میشویم.
چه اینکه؛ اولا: بسیاری از روزنامه‌ها در کوتاه مدت قادر نیستند تا خود را با شرائط کنونی وفق دهند و اساسا زیربنای چنین فعالیتی را دارا نیستند. به طوریکه کم نیستند مطبوعاتی که هنوز هیچگونه محیط بر خط، دارای امنیت، فضای قابل ثبت و ماندگاری بالا تحت عنوان سایت ندارند.
دوم: بسیاری از مشتریان روزنامه‌ها که افرادی فرهیخته و در عین حال غریبه‌ی با فضای مجازی هستند که اساسا ابزار استفاده از فضای وب را ندارند و یا اینکه عالم به فعالیت در این حوزه نیستند.
سوم اینکه: یکی از اساسی‌ترین کاربردهای روزنامه این است که به عنوان سند رسمی و قابل اعتماد در طول زمان و در دل تاریخ ماندگار است و اساسا این موضوع یکی از نقاط قوت روزنامه محسوب میشود. به طوریکه حتی نظریه پردازان بزرگ در عرصه ارتباطات مانند مک لوهان از پیش‌بینی در مورد نشریات کاغذی و احتمال تعطیلی آنها عاجز بوده است.
چهارم اینکه: آیا مسئولین امر به امنیت اقتصادی هزاران نفر شاغل در این عرصه توجه دارند؟ لابد توجه ارائه دهندگان این پیشنهاد به کمک‌های دولت در آینده‌ای نه چندان دور است. اما بهتر این نیست که در این شرائط؛ با اتخاذ تصمیم صحیح در گام اول جلوی متضرر شدن صاحبان مطبوعات را گرفته و در ادامه از تحمیل هزینه به دوش دولت جلوگیری کنیم.
و پنجم اینکه؛ چه تفاوتی میان شاغلین در حوزه صنعت و معدن و عرصه مطبوعات وجود دارد؟ در روزهای اخیر شاهد فعالیت گسترده معادن و شرکت‌های فولادی در سطح کشور و علی رغم دارا بودنِ نیروی کار بومی هستیم که به مراتب خطر شیوع ویروس کرونا را بیشتر در پی دارد. این در حالی است که با رعایت نکات بهداشتی؛ در مراحل مختلف چاپ میتوان از سوئی شاهد انتشار روزنامه‌ها باشیم و از دیگر سو جلوی انتشار و شیوع ویروس کرونا بود.
امید است برای یکبار هم که شده مسئولین امر نیم نگاهی به فعالین عرصه مطبوعات داشته باشند و ما را از این نگاه و اندیشه متفاوت محروم نسازند.