هزینه از جیب و سفره مردم

چرا ملت وفادار، شریف و بزرگمنش ایران باید هزینه حکمرانی غلط دولتها وتساهل در تدبیر و اقدام شأن که منجر به بروز ناترازی های متعدد و ورشکستگی کامل کشور و بروز عدم تطابق درآمد و مخارج خانوار طی چند دهه در سایه تورم و بی ارزش شدن پول ملی را بدهند؟ در این مدت همه تفکرها و نحله ها وجبهه های سیاسی درون نظام آمدند و فرصت ابراز وجود یافتند ولی روزبه روزمان بدتر شد!

وقتی دولت در تامین حداقلها ناکام مانده، اما باز دست در جیب ملت کرده از کاشانه ها برق، آب و انرژی را برده؛ جای گلایه نیست؟

سالهاست خردمندان دلسوز ایران گفتند، نوشتند و هشدار دادند؛ اما بجای ارج؛ زجر دیدند…

ملتی که شدیداً تحت فشار مالی و یاس از آینده است هزارگاهی افشاگری های از درون کشور را می شنود که  فکر می کند به عهد تیول داری مغولی و تقسیم منافع بین خاصان در عهد قاجار عقب گرد کرده، افشاگری هایی که نشان می دهد حال برصدرنشینان چنان خوب است که هشدارها از صدر نظام تا نخبگان و صدای مردم را نمی شوند و لزوم تغییر ریل حکومتی اعتنا نکرده درِ تفکرشان بریک پاشنه خودخواهی می چرخد!

زمان دولت احمدی نژاد گفته شد همه سران دست به دست برای تزلزل در نظام داده اند و این مردم وفادارند که محکم ارکان نظام را پاسداری کرده، مانع فرو پاشی می شوند. آیا در دوران تورم دو رقمی و بحران اخذ مالیات‌ها مضاعف حتی براسکلت مرغ جای تفکر ندارد؟ در این اوضاع روانی، قطع برق و زمستان سرد آیا کمر مردم خمیده تر نمی شود؟

آیا شایسته است مردمی که یک پنجم گاز و نفت جهان با غنی ترین معادن و بیشترین جاذبه های گردشگری و تنوع اقلیمی دارند ولی مدیران ملی دلسوز کمتر دارند خانه ها شان خاموش و سرد و سفره هایشان خالی باشد؟ مگر نگفتند کسیکه فرش می بافد، نشاندنش برخاک جفاست و میخانه ساقی صاحبنظری می خواهد؟ کو‌ گوش شنوا؟

حافظ وظیفه تو، دعا گفتن است و بس…