نگاهی به دیدگاه‌های مشاور امنیت ملی جدید آمریکا درباره ایران
ژنرال «هربرت ریموند مک‌مستر» که دونالد ترامپ، روز گذشته (دوشنبه) او را به عنوان مشاور امنیت ملی کاخ سفید انتخاب کرد کمتر درباره ایران اظهارنظر کرده، اما در یادداشتی به معرفی خلاصه‌وار کتابی درباره رفتارهای ایران، روسیه و چین پرداخته…
ژنرال «هربرت ریموند مک‌مستر» که دونالد ترامپ، روز گذشته (دوشنبه) او را به عنوان مشاور امنیت ملی کاخ سفید انتخاب کرد کمتر درباره ایران اظهارنظر کرده، اما در یادداشتی به معرفی خلاصه‌وار کتابی درباره رفتارهای ایران، روسیه و چین پرداخته که ظاهراً منطبق با دیدگاه‌های خود وی هم هست.
او در آغاز این یادداشت که ۲۳ مارس ۲۰۱۶ در روزنامه وال‌استریت‌ژورنال منتشر شده می‌نویسد: «رقیبان آمریکا از اروپا گرفته تا خاورمیانه بزرگ و تا آسیای شرقی در حال انجام تحرکاتی هستند. آنها دارند سرزمین‌های کشورهای دیگر را به کشور خودشان الحاق می‌کنند، متحدان ما را تهدید می‌کنند و از نیروهای نظامی نیابتی و توان غیرمتعارف خود برای به چالش کشیدن نظم سیاسی پس از جنگ جهانی دوم استفاده می‌کنند.»
«مک‌مستر» در ادامه نوشته است: «ژاکوب گریگیل و وس میچل در کتاب خود با عنوان 'مرز ناآرام: رقبای در حال اوج‌گیری، متحدان آسیب‌پذیر و بحران قدرت آمریکا' این استدلال را مطرح می‌کنند که کشورهای تجدیدنظرطلب نظیر روسیه، چین و ایران در حال تنظیم شدت و ضعف اقدامات خود با هدف ارزیابی پاسخ‌های آمریکایی‌ها در سرتاسر دنیا هستند.»
«نویسندگان این کتاب، که یکی استاد دانشکده مطالعات پیشرفته بین‌الملل در دانشگاه جان‌هاپکینز و دیگری رئیس مرکز تحلیل سیاست‌های اروپا هستند، تصویری روشن و متقاعد کننده از این دورنمای نوظهور ژئوپولتیک به تصویر می‌کشند. آنها خاطرنشان می‌کنند که در دوران پس از جنگ سرد، ژئوپولتیک، حائز اهمیت است.»
به نوشته «مک‌مستر»، این دو نویسنده، از مفهومی به نام «کنکاش» به عنوان یکی از مقوله‌های کلیدی رفتار استراتژیک در عصر معاصر استفاده می‌کنند.
مشاور امنیت ملی فعلی آمریکا در توضیح درباره این مفهوم چنین می‌نویسد: «روسیه چین و ایران از دیپلماسی تهاجمی، زمینه‌چینی‌های اقتصادی و اقدامات نظامی برای محک زدن اراده امریکا جهت دفاع از منابع خودش و متحدانش، استفاده می‌کنند.»
«مک‌مستر» در اظهاراتی آمیخته به ادعا می‌نویسد: «اقدام روسیه در الحاق کریمه و حمله به اوکراین، جسارت‌طلبی چین در دریای چین جنوبی و حمایت ایران از گروه‌های تروریستی و شبه‌نظامیان در سراسر خاورمیانه همگی مصادیق همین کنکاش هستند.»
نویسنده‌های این کتاب، به نوشته «مک‌مستر»، استدلال می‌کنند که نظام بازداری‌ای که آمریکا پس از جنگ جهانی دوم ایجاد کرده، اکنون در حال تضعیف است، چرا که متحدان آمریکا اکنون به قدرت نظامی و تعهد سیاسی این کشور به دیده تردید می‌نگرند.
مطابق این استدلال، متحدان آمریکا در نبود عامل تعدیل‌کننده‌ای مانند حضور نظامی آمریکا، ممکن است به این جمع‌بندی برسند که تنها گزینه پیش رویشان سازش با همسایگانی تهدیدآمیز است.
«در چنین شرایطی است که مخدوش شدن روابط با متحدان کلیدی و ناکامی در مهار قدرت‌های تجدیدنظر طلب می‌تواند به بحران نظامی عمده در میان کشورها منجر شود.»
مطابق توضیحات «مک‌مستر»، نویسندگان این دو کتاب درباره خطرات این باور که کاهش حضور نظامی برون‌مرزی آمریکا امنیت داخلی را در پی خواهد داشت، هشدار داده‌اند.
نویسندگان کتاب پیشنهاد کرده‌اند آمریکا از طریق دیپلماسی فعال و استقرار نیروهای نظامی در داخل مناطق درگیری یا در نزدیکی آنها از متحدانش حمایت می‌کند.
