عرض خود می بری و زحمت ما می‌داری!
روزهای گذشته عکسی از جلسه مدیران مسئول رسانه های به اصطلاح اصلاح طلب با یکی از اصولگراترین کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری سیزدهم، یعنی سید ابراهیم رئیسی منتشر شد.
اگرچه هر شهروندی به مثابه اینکه انسان است، حق دارد مواضع سیاسی خودش را داشته باشد. اما نکته داستان اینجاست، کسانی که سالهاست به نام اصلاح طلبی از نردبان ثروت بالا رفته اند، تیشه به ریشه اصلاحات می زنند و به ریش آن دسته از اصلاح طلبانی که سالها آنها را زیر پر و بال خود گرفته بودند، می خندند.
کسانی که روزی به نام اصلاح طلبی از طریق لیست های انتخاباتی این جریان سیاسی به پارلمان راه یافته بودند، امروز تیشه برداشته و ریشه شجره اصلاحات را با حرص و ولع قطع می کنند تا اگر بخت با رئیسی یار بود به کمک او همای سعادت را بر شانه های خود بنشانند.
واقعیت این است کسانی که تمام داشته هایشان از اصلاح طلبی بوده، بی توجه به تمام آرمان های این جریان سیاسی، وقیحانه پای در رکاب رقیب ریشخند تلخی به همه اصلاح طلبان زدند.
اگرچه این آقایان مدیرمسئول با این کار حیثیت خود را در پیش فعالین سیاسی و مطبوعاتی اصلاح طلب لگدمال کردند و باعث زحمت برای اصلاح طلبانی شدند که باید شرمسار از این رفتار هم کیشان خود، سرشان پیش ملت پایین بیندازند، اما واقعیت این است که همواره در طول تاریخ و در بزنگاه های آن، افراد مجبورند نقاب از چهره بزک کرده خود بردارند و خود واقعی شان را نشان دهد.
در واقع اگر چه در وهله اول این رفتار منفعت طلبانه برای وجهه اصلاح طلبان بد بود، اما در ادامه باعث حذف این افراد از جرگه اصلاحات و خالص شدن این جریان سیاسی خواهد شد. سالها طول کشید تا روزنامه نگاران اصلاح طلب شش دانگی همچون سعید حجاریان، علیرضا علوی تبار، عباس عبدی، لطیف صفری، ماشاالله شمس الواعظین و… به مردم بفهمانند که حسابشان از امثال وکیلی ها، شهاب طباطبایی ها و… جداست و همه را نباید به یک چشم دید. اگرچه بسیار طول کشید تا حساب بندگان قدرت با حساب سرسپردگان آزادگی و آزاد منشی جدا شود، اما انتخابات ۱۴۰۰ و به یمن حرکت اشتباه مدیران مسئول به اصطلاح اصلاح طلب برخی روزنامه ها و رسانه ها، جریان اصیل روزنامه نگاری تحول خواه که حتی با توقیف فله ای مطبوعاتش نیز تن به ذلت نداد و استقلال خود از اصحاب قدرت حفظ نمود، بار دیگر ابراهیم وار از آتش خشم دشمنان اصلاحات رهایی جست تا به همگان نشان دهد جنبش جامعه مدنی را نه با امثال وکیلی ها و رحمانیان ها که باید با امثال شمس الواعظین ها شناخت.
به امید روزی که هیچگاه شاهد جولان منفعت طلبان نان به نرخ روز خور در جریان اصلاحات نباشیم. آمین
