راز آزاد کردن ماریجوانا در برخی کشورها چیست؟
در حالی که استفاده از ماریجوانا در ایالت‌های مختلف آمریکا قانونی می‌شود، کانادا در کل کشور نگهداری، فروش و مصرف تفریحی ماریجوانا را در ماه اکتبر قانونی اعلام کرد. مصرف نوعی ماده مخدر به نام ماری جوانا در برخی کشورهای…
در حالی که استفاده از ماریجوانا در ایالت‌های مختلف آمریکا قانونی می‌شود، کانادا در کل کشور نگهداری، فروش و مصرف تفریحی ماریجوانا را در ماه اکتبر قانونی اعلام کرد.
مصرف نوعی ماده مخدر به نام ماری جوانا در برخی کشورهای جهان به صورت محدود آزاد شده است.
بی بی سی در مطلبی به ابعاد مختلف این موضوع پرداخته و در این باره نوشته است: در گوشه و کنار دنیا نگرش مردم نسبت به ماریجوانا در حال تغییر است. دولت جدید مکزیک می‌خواهد مصرف تفریحی ماریجوانا را قانونی کند؛ درست مثل لوگزامبورگ. این در حالی است که رهبران نیوزیلند قصد دارند تصمیم در این رابطه را به نظر‌سنجی بگذارند.
طرز فکر مردم (و به تبع آن دولت‌ها) تغییر می‌کند و به نظر می‌رسد که کشورهای بیشتری هم به دنبال آزاد کردن استفاده تفریحی از ماریجوانا هستند. حالا سئوال این است که آن‌ها چگونه در مورد مصرف و تهیه این ماده با یکدیگر همکاری می‌کنند.
چه چیزی موجب می‌شود کشورها یکی پس از دیگری قوانین‌شان در مورد ماریجوانا را آسان‌تر کنند یا این که یکسره استفاده از آن را قانونی اعلام کنند؟
اروگوئه در سال ۲۰۱۲ اولین کشوری شد که اعلام کرد مصرف تفریحی ماریجوانا قانونی است. در نگاهی کلان‌تر دولت تلاش می‌کرد تا جایگزینی برای رابطه بین تبهکاران سازمان یافته و بازار ماریجوانا پیدا کند.
اواخر همان سال، پس از رای‌گیری، واشنگتن و کلرادو تبدیل به نخستین ایالت‌های آمریکا شدند که مصرف غیر پزشکی ماریجوانا را قانونی اعلام کردند.
در دوران ریاست جمهوری باراک اوباما (منتقد نظریه رهبری آمریکا برای مبارزه با مواد مخدر)، دولت آمریکا دست ایالت‌ها برای در پیش گرفتن راه‌های مختلف در برابر ماریجوانا را باز گذاشت.
به دنبال آن هشت ایالت دیگر هم استفاده تفریحی از این ماده را قانونی کردند و بقیه هم جزای آن را جریمه نقدی قرار دادند. استفاده پزشکی از ماریجوانا در ۳۳ ایالت از مجموع ۵۰ ایالت آمریکا آزاد است.
مردم هنوز در مورد تاثیر این قانون روی جامعه و سلامت افراد مطمئن نیستند ولی شکی نیست که نگرش عمومی و سیاست‌های دولت در مورد این موضوع تغییر کرده است.
در حالی که استفاده از ماریجوانا در ایالت‌های مختلف آمریکا قانونی می‌شود، کانادا در کل کشور نگهداری، فروش و مصرف تفریحی ماریجوانا را در ماه اکتبر قانونی اعلام کرد.
در مکزیک اوضاع کمی پیچیده است. دولت جدید آندرس مانوئل لوپز اورادو طرحی را ارائه کرده تا استفاده تفریحی و دارویی از ماریجوانا قانونی اعلام شود، در حالی که دادگاه عالی کشور اخیر حکمی صادر کرد که استفاده تفریحی کاملا غیرقانونی است.
این راهی است که سایر کشورها هم می‌روند. در برزیل، جامائیکا و پرتغال گرچه فروش ماریجوانا غیرقانونی باقی مانده ولی داشتن مقدار کمی از آن قانونی است. در اسپانیا مصرف ماریجوانا در حریم خصوصی مجاز است و در هلند این ماده آزادانه در کافی‌شاپ‌ها فروخته می‌شود. ضمن این که کشورهای بیشتری هم هستند که مصرف دارویی این ماده را قانونی کرده‌اند.
در گوشه و کنار دنیا کشورهای دیگری هم هستند که به استقبال تغییرات رفته‌اند:
در بریتانیا دکترها از ماه نوامبر اجازه دارند که محصولات حاوی ماریجوانا تجویز کنند.
در کره جنوبی مصرف محدود و کنترل شده ماریجوانا برای مقاصد پزشکی قانونی است، اما مصرف تفریحی آن پیگرد قانونی دارد.
در مالزی محکوم شدن یک فروشنده جوان روغن ماریجوانا به حبس ابد جنجال زیادی در مورد قوانین مربوط به این موضوع راه انداخت.
دادگاه عالی آفریقای جنوبی استفاده افراد بالغ از ماریجوانا در حریم خصوصی را قانونی اعلام کرد.
لسوتو تبدیل به اولین کشور آفریقایی شد که کاشتن ماریجوانا برای اهداف پزشکی را قانونی اعلام کرد.
لبنان مشغول بررسی قانونی اعلام کردن تولید ماریجوانا برای مصارف پزشکی برای کمک به اقتصادش است.
در بسیاری از کشورها، اقدامات قانونی به دنبال ملایم شدن افکار عمومی نسبت به مصرف ماریجوانا انجام شد.
در آمریکا و کانادا، تصویر بچه‌های بیماری که استفاده از ماریجوانا زندگی‌شان را تغییر داده بود، تاثیری قابل توجه در جامعه داشت.
در ماه ژوئن بیلی کالدول، پسر ۱۲ ساله مبتلا به صرع پس از مصادره روغن ماری‌جوانایش که مصرف پزشکی داشت، در بیمارستانی در بریتانیا بستری شد. یک ماه بعد اجازه‌نامه مخصوصی برای الیف دینگلی، پسر ۷ ساله‌ای که به یک نوع نادر از بیماری صرع مبتلا بود صادر شد که او بتواند از روغن ماریجوانا استفاده کند.
پس از این و به دنبال کارزاری که افراد سرشناس راه انداختند، دولت بریتانیا قانون را تغییر داد و دکترها اجازه پیدا کردند که محصولات ماریجوانا را تجویز کنند.
در دهه ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ در شماری از ایالت‌های آمریکا مانند کالیفرنیا، استفاده‌های پزشکی از ماریجوانا موجب شد تا جامعه نسبت به استفاده تفریحی از آن هم سختگیر نباشد. ولی در بریتانیا، وزارت کشور استفاده تفریحی از ماریجوانا را ممنوع اعلام کرده، هرچند که شماری از چهره‌های نامدار از جمله ویلیام هیگ، رهبر سابق محافظه‌کاران خواستار بازنگری در مورد آن شده‌اند.
ماریجوانا سهم ناچیزی از درآمد کارتل‌های مواد مخدر دارد، اما ادامه ممنوعیت آن با واقعیت چندان سازگار به نظر نمی‌رسد.
دیپلمات‌های مکزیکی به آمریکا هشدار دادند در حالی که ایالت‌های همسایه این کشور استفاده تفریحی از ماریجوانا را آزاد کرده‌اند، تقویت مبارزه با این مواد مشکل است.
در حالی که تعدادی از کشورها استفاده از ماریجوانا را قانونی کرده‌اند، بقیه تلاش می‌کنند که از قافله عقب نمانند.
در آمریکای جنوبی، حکومت‌هایی که می‌خواهند کشاورزهایشان به بازار بالقوه جذاب ماری‌جوانای پزشکی راه پیدا کنند رو به افزایش است.
تمایل به سرمایه‌گزاری در این بازار هم روز به روز بیشتر می‌شود؛ برای مثال شرکت آلتریا که صاحب مارک‌هایی از سیگار از جمله مارلبورو است، یک میلیارد و ۸۶۰ میلیون دلار در یک کارخانه ماری‌جوانای کانادایی سرمایه‌گذاری کرده است. با گسترش روز افزون قانونی شدن استفاده تفریحی، این بازار می‌تواند بسیار بزرگ‌تر هم بشود.
یک مانع بالقوه در راه چنین تجارتی این است که ماری‌جوانایی که برای استفاده تفریحی است اجازه عبور از مرز کشورها را ندارد. طبق قانون برد بین‌المللی کنترل مواد مخدر کشورها در یک فرآیند تحت نظارت، فقط می‌توانند ماری‌جوانایی که برای مصارف پزشکی است را صادر یا وارد کنند.
کشاورزان کشورهایی مانند مراکش و جامائیکا که به تولید ماریجوانا مشهور هستند، نمی‌توانند به بازارهای محلی که در تامین کردن ماریجوانا دچار مشکل هستند، دسترسی پیدا کنند؛ درست مثل اتفاقی که پس از قانونی شدن مصرف این ماده در کانادا افتاد.
منبع/ عصرایران
