در رثای غربت حسینی(ع

توئیت مدیرکل محترم ارشاد یزد در خصوص تفکیک خیمه گاه حسینی و یزیدی و سناریوی احتمالی طراحی شده بعدآن سخت نگرانم کرد. زیرا همه می دانند حسین و یزید یک اسم نیست یک رسم است که خط آزادگی و وارستگی آنها را از هم جدا می کند و هرکس از ظن خود مصداقی برای آن می یابد. آنقدر این دوخط نزدیک شده که فرزندان خواص و سابقون صدر اسلام هم در تشخیص حق وباطل بدلیل کشش زر، پست و رفاه به جای بیعت با دست امام با پای خصم وادار به بیعت می شوند. لذا باید رسم را شناخت.
رسم یزید؛ پسندیدن تعبد و بیعت گرفتن و تسلیم محض بودن دربرابر رسم حسین که تعقل وانتخاب است.
حسین شب عاشورا چشم وچراغ خاموش می کند و یاران وهمراهان را در انتخاب آزاد میگذارد. پشت سر ترک کنندگان نه تنها حکم به تمرد و یزیدی بودن نمی دهد که برای سلامتشان دعا میکند
اما یزیدیان میگویند ملزم به بیعت هستید، یا بیعت یا مرگ، حذف وحصر و زندان!
مبادا مرام حسین بعداز هزار واندی هنوز غریب باشد وکسانی بگویند هرجا من ایستاده ام آنجا خیمه گاه حسین است! وچه دوگانه خطرناکی که فردا درجامعه وچشم مردم بین هیاتهای متحد زیر لوای مولا اختلاف پدیدار گشته به حسینی ویزیدی مردمی وغیر مردمی تقسیم شوند.

آقای مدیرکل
نفرین برآنکه رسانه معاند در سرزمین کفر ایجاد کرد. خوار باد آنانکه خبره ترین خبرنگاران؛ محققین نویسندگان وهنرمندانی که با پول این ملت تربیت و رشد یافته؛ عاشق وطنشان بودند را دو دستی به آنها هدیه داد تا خود ویاران جایشان تنگ نشود.
ننگ بر آن دست وفکری که مرجعیت تبلیغ وخبر را از ایران به خارج فرستاد تا آب در آسیابشان ریزد و علیه خاک ومردمشان برای دلخوشی اجنبی بکوشند.
جناب مدیرکل ارشاد قطعا برایتان ارزش قائلم که شما را مخاطب ساخته، جواب میدهم.
می دانید که “دشمن” و رسانه هایش هم مفهوم است. خیلی ها دشمن را همینجا میدانند. صرف پخش خبر وتصویر دشمن شاد کردن نیست چنانکه گفته شده تصویر مصاحبه شما ومدیرحوزه های علمیه را هم  رسانه های معاند خارجی پخش کرده خوراک خبری برای انها ساخته اید.

جناب عابدی
یزیدی و بی دین سیاه نمی پوشد، سینه نمیزند، او روش تخریبی خود را دارد جفاست که یکی از حسینی ترین حسینی ها؛ ریشه دارترین هیآت مذهبی یزد را که ممیزی و محدودیتی که فقط درعهد رضاخان دیده شده را حس کرده اند؛ چون معترض وضع موجودند، یزیدی بنامیم. هیاتی که قبل از انقلاب بیش وپیش از همه، نوحه های انقلابیش تاثیرگذار بود وسخنران انقلابی دعوت مینمود وهمیشه تاریخ چند سده ای خود؛ پیشتاز آزادگی وجوانمردی بوده است.
من که سلول سلولم با ذره ذره این خاک گره خورده همانقدر که از اجنبی بیزارم‌ از دشمن ودشمن سازی و سواستفاده دشمن دراین زمینه را درک نمی کنم‌. زیرا اصل عاشورا و بنیان شیعه بر اعتراض نهاده شده است. حتی حرکت امام حرکت اعتراضی است. هیچ جا حسین نگفت می روم تا گنج‌  مداحی و روضه خوانی‌، عزاداری، برسر وسینه وقمه زدن، وقیمه خوردن و کارناوال عزا راه انداختن از خود جاگذارم. یا گناه امت بخشیده یا زمینه حکومت وحاکمیت تفکر خاصی فراهم گردد که ازمنبر تا معدن در تیول خودرگرفته سیاه ترین آپارتاید برمبنای خود حق مطلق پنداری؛خلق کنند عوام را بی عقل بنگرند تاخواص و متعبدان خالص به جایشان فکر کنند. ازجیب مردم خورده صدقه ای به طرفشان بامنت پرتاب کنند.
 میدانید که عاشورا حتی جنگ نماز حج وروزه زکات نبود که همه گرچه بی روح؛ ولی باشکوه ومنطبق با فتوای مفتیان انجام می شد. تابعین رسول الله وفرزندان سابقون که اعتراض نداشتند در اوج عزت و رفاه عزیز بودند، جامع دمشق مملو از نمازگزار، قاری مفسر ومحدث بود. حج باشکوه برگزار میشد ومومنات در حجاب مستوره بودند، ولی عجبا که دردشام دارالاسلام تازه مسلمان شده ها  صدای خطبه بیداری بخش فرزندان پیامبر (ص) را با اذان قطع کرده آل الله (ع) را فتنه گر نامیدند.
ضمنا جنگ عاشورا برسر حکومت ریاستی نبود که حسین به حر گفت مهمان دعوتی هستم؛ نمیخواهید به یمن و ایران می روم ولی‌ حر گفت: خیر مامورم ومعذور یا تسلیم وبیعت یا شهادت و اسارت قطعا کربلا برپا شد که رسم آزادگی واعتراض به وضع موجود انحراف از اصول صدراسلام بماند.

شما و مدیرجامعه مدرسین بجای غصه برشادی دل دشمن؛ بر هزاران میلیارد پول تبلیغ وتبین برباد داده شده درایران واقصی نقاط دنیا گریه کنید که همه کشور به جای بسیج در برون رفت از وضع موجود، فقر عقب ماندگی از پیشرفت وتوسعه هنوز حجاب دغدغه ونگاه ونیروها را به تاری مو بند ساخته اند! کف خیابانها‌ واذهان عمومی خارج کشور را به براندازان سپردند، خواستند جهان راشیعه کنند اما بچه شیعه های خودمان را رهاکردند تا فقرفرهنگی و مادی آنها ربود.

تکراری عرض میکنم‌
عاشورا بدون حکمت حریت واعتراض؛ خمودگی و مویه عجوزگان برمرگ ذلیلانه کسی و حال زار خود است.