حاشیه‌ای بر انتخابات خانه احزاب در استان یزد

وجود احزاب برای پرورش نیروهای سیاسی فرهیخته و آماده‌سازی برای قبول مسؤولیت، امری ضروری است و هر چه تشکلات حزبی کشور قوی‌تر باشد، حرکات سیاسی معقول‌تر و تصمیم‌های سیاسی جمعی‌تر و حکمرانی و مملکت‌داری نیز بهینه‌تر خواهد شد.

با نگاهی به سابقه احزاب در کشور، این نکته کاملا بارز است که تولد و سابقه فعالیت بسیاری از احزاب و تشکل‌ها به انتخابات‌های مهم کشور گره خورده است، تعدادی از احزاب موجود در کشور با سه یا پنج نفر تشکیل شده و با یک انگیزه و هدف خاص سیاسی در یک برهه خاصی به شکل قارچی متولد شده‌اند!

فعالیت احزاب نوظهور و بی‌پشتوانه آن هم تنها در مقاطع برگزاری انتخابات، اعتماد مردم را از احزاب سلب کرده و نفس وجودی و جایگاه والای احزاب را زیر سؤوال برده و به حیثیت احزاب لطمه می‌زند و آنها را از رسالت اصلی خود غافل می‌کند به همین علت است که کمتر کشوری را در جهان می‌توان یافت که به اندازه ایران تنوع احزاب و گروه‌های سیاسی داشته باشد!

اگر از یک شهروند عادی بخواهیم به صورت بداهه نام چند حزب را در سطح ملی و استانی بیان کند، شاید به زحمت یک یا دو حزب را نام ببرد و اگر کمی خوش‌اقبال بوده و مخاطب علاقمند مسائل سیاسی باشد، شاید کمتراز تعداد انگشتان دو دست بتواند نام احزاب را بشمارد اما آیا این احزاب تمام سلیقه‌های مختلف سیاسی مردم را پوشش خواهند داد و در نهایت اینکه این احزاب تا چه حد امکان فعالیت داشته و با اقبال مردمی روبه‌رو می‌شوند، جای سؤوال جدی دارد.

راه‌اندازی خانه احزاب یزد تاثیری کمتر از ۱۰ تا ۱۵ درصد در بهبود فضای احزاب استان داشته و مشکلات احزاب در یزد ریشه در مسائل اساسی دیگری دارد به عنوان نمونه ترکیب اعضای راه یافته به شورای مرکزی خانه احزاب حاوی نکات تأمل برانگیز بسیاری است، احزابی که در حد اسم هستند و در عمل نیستند و مستقلانی که گرایش حزبیشان ۱۰۰ درصد اصلاح‌طلب بوده و اعتدالیونی که به عنوان یک گرایش سیاسی عملا محلی از اعراب ندارند!

بنابراین نباید تمام نقطه عطف و توجه آقایان در مورد مسائل و مشکلات موجود احزاب به خانه احزاب ختم شود یعنی نباید این تصور وجود داشته باشد که اگر خانه احزاب راه افتاد، مسائل احزاب حل و فصل می‌شود همانگونه که راه‌اندازی خانه مطبوعات نیز مشکلات ریشه‌ای و اساسی مطبوعات را نتوانست حل و فصل نماید.