ایران برای همه است!

محمدعلی وزیری/ صحنه ای که شیرمردان جوان ایران برای رد نشدن توپ از خط دروازه، سر و پا و دست و جان را جلوی توپ و پای رقیب گذاشتند، بردیم و غرور مان حفظ شد. هیچکدام از این بازیکنان منّتی بر این ملت ندارند. امتیازی برای خود و همسر و سه نسل بعد نمی خواهند، حتی مختاریم نقدشان  کنیم. آنها بعد بازی سر به زیر  بودند که یعنی شرمنده ایم. مردم بیرون زمین هم کاری کردند کارستان!  دستهایی که چند لحظه قبل به هم کوفته می شد، گاه نیایش و دعا به سوی حضرت حق رفت. در گوشه گوشه ورزشگاه و پارکها سجاده  نماز پهن شده بود و زن و مردم در کنار هم برای تیم ملی دعا می کردند و تشویق و این حضور خانوادگی نه عرش را لرزاند و نه فرش را ترکاند ونه حال کسی بد شد!

همین مردم مایوس و افسرده و نگرانِ آینده و فشرده در زیر بارگرانی و عصبی از بی عملی مسئولان وقتی پای غرور ملی و سرافرازی نام ایران به میان آید، رنگ و قوم و منافع حزبی و جناحی را فراموش می کنند و ایرانِ هزاران رنگ، متحد و سه رنگ می شود. دهانهای هزار شعار، یک شعار می دهد و آن هم فریاد ایران ایران! سرزمین ایران خودی و غیرخودی و دایره تنگ برای خواص ندارد! ایران ایران است. شادمانه برطبل شادی می کوبد به شرط آنکه بازیگران از جان مایه گذارند نه مایه از جانِ مردم بگیرند. از خود بیخود می شود تا همه خودی گردند.

افسوس که زود می گذرد و منافع حزبی و گروهی بر مصالح ملی می چربد. افسوس!