اولین حضور یک گروه یزدی در جشنواره عروسکی «تهران مبارک»

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی یزدانه نمایش «جنگ و صلح» کاری از میثم یوسفی است که با استفاده از هنرمندان یزدی توانسته است به هجدهمین جشنواره نمایش عروسکی تهران مبارک، راه یابد. این اولین باری است که یک گروه از استان یزد در جشنواره نمایش عروسکی تهران مبارک حضور دارد و از این نظر یک موفقیت بزرگ برای جامعه تئاتر استان یزد محسوب می شود. به همین منظور با میثم یوسفی نویسنده و کارگردان نمایش جنگ و صلح گفتگو کردیم که در ادامه می خوانید:

جناب یوسفی از همکاری با هنرمندان یزدی در نمایش عروسکی »جنگ و صلح» بگویید؟

سال گذشته در قالب جشنواره نمایش عروسکی یزد کارگروهی را تشکیل داده بودیم که با متوقف شدن جشنواره به دلیل شیوع کرونا به امسال رسید و بعد از اینکه قرار شد جشنواره تهران مبارک به صورت مجازی برگزار شود با همکاری خانم مرضیه برومند در ادامه همان کارگاه و ورکشاپ هایی که در راستای جشنواره بین المللی نمایش عروسکی برگزار شده بود نمایشی را با حضور هنرمندان یزدی تنظیم کردیم. یعنی خروجی کارگاه‌ها و ورکشاپ های جشنواره تئاتر عروسکی یزد به تولید اثر »جنگ و صلح انجامید و به هجدهمین جشنواره بین المللی تهران مبارک ارسال شد.

در خصوص موضوع نمایش «جنگ و صلح» هم کمی توضیح بفرمایید؟

این نمایش اقتباسی از داستان رومئو و ژولیت است و به صورت تئاتر موزیکال ساخته شده و در حقیقت نمایشنامه این اثر، موسیقی است. از آنجا که موسیقی تنها زبان بین المللی دنیاست و می‌توان با این زبان از تمام خط و مرزهای جغرافیایی عبور کرد و به یک حرف مشترک رسید این نمایش با استفاده از سازهای ایرانی و کلاسیک ساخته شده است. در شروع و پایان نمایش برای فهم بیشتر مخاطب سه روایت به صورت کلام موزون روایت می‌ شود. تا جایی که درک موسیقایی داشتم، با فضای موسیقی دراماتیک بستر نمایش را آماده کردم.

یعنی دیالوگ های این نمایش از سازهای موسیقی هستند؟

کدورت ها و جنگی که بین دو خانواده داستان وجود دارد در قالب سازهای ایرانی و کلاسیک نمایش داده شده است. به نوعی تنها راه نجات دو جوان این خانواده (یعنی دو ساز کمانچه و چنگ) این است که هر دو خانواده با هم یک قطعه موسیقی تلفیقی از سازهای ایرانی و کلاسیک را اجرا کنند. در نمایش صلح و جنگ تنها راه نجات و صلح موسیقی و عشق نشان داده شده که این روزها از آن کم یاد می شود و به دست فراموشی سپرده شده است چرا که همه در جنگ و ستیز هستند. عشق و عاشقی در کل دنیا در سایه و سیاهی قرار دارد و ما به کمک داروی شفابخش و تاثیر موسیقی درمانی برخلاف قصه شکسپیر نمایش را به صورت تراژدی عاشقانه تمام کرده ایم. یعنی این دو خانواده فرنگی به وصال می رسند و این موضوع از معجزه موسیقی است. در مجموع کلیت نمایش ما در قالب تئاتر تمام موزیکال و موسیقی های بدون کلام ۳۵ دقیقه ای است.

بازیگران و عوامل اجرایی این نمایش چند نفر هستند و تمرینات چقدر طول کشید؟

سعی کردم در طراحی این نمایش هم از هنرمندان بومی استان یزد و هم از دیگر هنرمندان کشور استفاده کنم. به دلیل زمان بسیار اندک و فشرده ای که داشتیم این نمایش را می بایست حداقل در ۴ یا ۵ ماه تمرین می کردیم اما در کمتر از یک ماه این نمایش تولید شد. طراح و آهنگساز این اثر آقای فرید نوایی است و علی پاک‌دست و مریم اقبالی، طراح و سازنده عروسک ها و ماسک های نمایش هستند و خودم هم علاوه بر نویسندگی و کارگردانی، طراحی صحنه کار را به عهده داشتم. البته این نمایش در قالب کارگاه ساخته شد و برای همین یک گروه ۲۵ نفره در پشت صحنه فعالیت کردند که ۷ نفر از آنها بازیگر هستند.

به نظر شما شانس موفقیت و استقبال مخاطبان از این اثر چقدر است؟

فکر می‌کنم اتفاق نو و جدیدی در تئاتر یزد شکل گرفته است چرا که برای اولین بار بود که یک تئاتر عروسکی با این وسعت در جشنواره بین‌المللی تهران مبارک حضور پیدا کرده که همان‌طور که گفتم خروجی ورکشاپ‌های جشنواره نمایش عروسکی یزد بود که با حمایت خانم مرضیه برومند و بنفشه بدیعی دبیر اجرایی جشنواره تئاتر عروسکی ساخته شد. البته باید از کادر اجرایی جشنواره تئاتر عروسکی، سازمان فرهنگی شهرداری، انجمن نمایش و اداره کل فرهنگ و ارشاد یزد که در این راه حامی ما بودند تشکر کنم. این نمایش از دهم تا هفدهم اسفند ماه در پلتفرم ستاد اجرایی جشنواره بارگذاری و اکران خواهد شد و فکر می‌کنم برای مخاطبان جذاب و لذت بخش باشد. البته در فرصت مناسب و پس از پایان بحران کرونا هم برای اجرای عمومی نمایش به روی صحنه خواهیم رفت.

شرایط کرونایی چه لطمه هایی را به حوزه تئاتر وارد کرده و اجرای جشنواره به صورت مجازی چه محاسن و معایبی را به همراه دارد؟

قطعاً کرونا به همه حوزه ها آسیب وارد کرده و تئاتر هم از این مسئله جدا نیست. حسن اجرای جشنواری در قالب فضای مجازی این است که شاید تماشاگر فرصت تماشای آثار در فضای حقیقی در یک ساعت مشخص را نداشته باشد و یک روز هم بیشتر اجرا ندارد اما در قالب پلتفرم تمرکز بیشتر است و می توان از هر جایی حتی از خارج کشور آثار هنرمندان تمام استان ها را دید. یک هفته برای دیدن یک نمایش فرصت وجود دارد و حتی می توان یک اثر را چند بار تماشا کرد. اما از طرفی فشردگی کار باعث می شود گروه ها و هنرمندان برای تولید آثار تحت فشار باشند. به هر ترتیب امسال یکی از پر ریسک ترین فضاهای جشنواره و تمرینی برای هنرمندان تئاتر بود و مثل کادر درمان که در خط مقدم سلامتی مردم بودند، هنرمندان تئاتر هم در خط مقدم فرهنگ و هنر کشور هستند.

گویا این نمایش را به مرحوم گلزار محمدی دبیر سابق جشنواره تقدیم کردید؟

بله؛ اجرای این نمایش را به روح بزرگ و همیشه حاضر گلزار محمدی دبیر سابق جشنواره تقدیم کردم. تصویر او همیشه در مقابل چشمان ما قرار داشت تا انگیزه‌ای برای کارهای ما باشد. اطمینان دارم که روح او هم اکنون شاد است.