«اسلامی ندوشن» می خواست «ساز ناکوک ایران» را «کوک» کند

به گزارش بشارت یزد، در ابتدای این مراسم علی اکبر جعفری ندوشن پیام تشکر دکتر شیرین بیانی همسر دکتر اسلامی ندوشن را قرائت کرد که در بخشی از این پیام از مردم یزد به واسطه برنامه های مختلفی که برای این نویسنده یزدی انجام داده بودند تقدیر و تشکر شده بود.

در ادامه جواد عباسی نویسنده و پژوهشگر پیرامون زندگی و نحوه زیست دکتر اسلامی ندوشن به ایراد سخنرانی پرداخت و ضمن پاسداشت مقام این نویسنده شاخص ایران اظهار کرد: اسلامی ندوشن با اینکه در اواخر عمر پر از برکتش در خارج از کشور بود اما برای ایران همه کار کرد حتی تمام بودجه شخصی اش را برای مرمت مقبره فردوسی در طوس هزینه کرد.

عباسی در ادامه در خصوص تلاش اسلامی ندوشن برای ترویج خردورزی در ایران گفت: شاهد بودم ایشان با تمام کسانی که در درون ایران بودند از طریق فضای مجازی و اینترنت در تماس بود و حتی با دست خط خودش برای صدور مجوز خوانش کتابهایش به شکل صوتی مجوز صادر می کرد.

در ادامه مراسم، سید محمد بهشتی ایران شناس، نویسنده و عضو شورای عالی میراث فرهنگی و گردشگری ضمن بیان این موضوع که خوشحالم که در خدمت دوستداران دکتر اسلامی ندوشن و مردم یزد هستم؛ در خصوص مهمترین نکته ای که از اسلامی ندوشن آموخته گفت: مهمترین نکته ای که از اسلامی ندوشن آموختم مسئولیت ایرانی بودن بود. ایشان این مسئولیت را اینگونه توضیح دادند که مسئولیت ایرانی بودن یعنی، ایران تنهاست. این تنهایی مانند تنهایی الماس کوه نور است. تنهایی ای از جنس منحصر به فرد بودن و یگانگی داشتن. تنهایی ای که در ردیف دیگران قرار نمی گیرد و این بخاطر موقعیت استثنایی ایران است.

وی در ادامه در خصوص اهمیت ایران اظهار کرد: ایران سرزمین مستعدی است، سرزمینی است که هرچیزی در آن بالقوه است. یعنی در پس و پشت هر چیزی گوهری پنهان است. سرزمینی که هرچیزی را می شود در آن بالفعل کرد. ایران معدن اولین‌هاست. اولین آلیاژ در ایران ساخته شده است. کیمیاگری در ایران به وجود آمده است. اولین متن صلح بشر در ایران نوشته شده است. همه اینها نقطه آغازش ایران بوده است.

این ایران شناس در ادامه ضمن بیان این موضوع که مرتبه بالاتر از بالفعل کردن، شاعری کردن است؛ بیان کرد: منظورم شاعری کردن شعر گفتن مانند حافظ و سعدی و ‌مولانا نیست. معماری و نساجی هم شاعری است. در تمام دنیا مسجد زیاد است اما مسجد شیخ لطف الله شعر مسجد است. چون ویژگیهای خاص روحیات ایرانی را دارد.

رئیس اسبق سازمان میراث فرهنگی ایران در خصوص اهمیت هویت ایرانی اظهار کرد: ایران تا به حال شش بار توسط اقوام مختلف تصرف شده است اما دوباره ایستاده و هویت خود را از دست نداده است. ایران مانده است و رنگ عوض نکرده است.

وی در خصوص هنر قرار در بی قراری ایرانیان گفت: در سال ۹۸ تعداد ۵۸۰۰ رویداد طبیعی مخرب در ایران رخ داده ولی ایران باقی مانده، چرا؟ به دلیل اینکه ما در طول تاریخ هنر قرار در بی قراری را پیدا کرده ایم. ایرانی ها استاد انجام کارهای محیرالعقول هستند. یکی از این کارهای محیر العقول؛ شهر یزد است. شهری که نسبت تبخیرش از نسبت بارش بارانش بیشتر است. زندگی در این شهر غیر ممکن است. اما یزد همچنان پابرجاست. چرا چون مردمش هنر زندگی قرار در بی قراری داشته اند.

بهشتی در ادامه در خصوص نقش میانجیگری ایرانیان در توسعه علم در دنیا بیان کرد: ایران سرزمین میانه جهان است و ایرانیان میاندار هستند. اگر ایرانیان نبودند اندیشه از هند به اروپا منتقل نمی شد.

وی در خصوص نقطه ای بودن زیست گاه ها در ایران اظهار کرد: از مهمترین خصوصیات منحصر به فرد ایران این است که زیستگاه‌ها در آن نقطه ای هستند و پهنه ای و نواری نیستند. نقطه نقطه هستند. نقاط خاصی قابل زیست است که خصوصیت قائم بذات ایجاد می کند. یعنی هر پهنه زیستی باید بتواند بقای خودش را حفظ کند. آدم ها در این فرهنگ نیز همین خصوصیت را پیدا می کنند. یاد میگیرند که یکه و تنها کاری بکنند. اسطوره هایش می شوند آرش، اسلامی ندوشن، دهخدا و دیگران در جای جای ایران. 

این ایران شناس بنام در ادامه در خصوص چگونگی زندگی ایرانیان و دلیل بقای آنها قبل از ملی شدن نفت در سال ۱۳۳۵ بیان کرد: ایرانیان تا قبل از سال ۱۳۳۵ چگونه زندگی می کرده اند؟ چگونه ثروتمند می شده اند؟ پاسخ سوال این است از محل بالقوه به بالفعل در آوردن، از کیمیا گری، شاعری، قائمیت به ذات بودن، از ایران بودن ایران، ثروتمند می شدند چون ایرانی بوده اند. ایرانی بودن ادامه ایران است و ایران ادامه ایرانی بودن و این مهمترین دلیل ثروتمند شدن ایرانیان در طول تاریخ بوده است. ایرانی که در تعامل ایرانیت و در یک همکاری هزاران ساله عاشقانه شکل گرفته که هرکدام مدیون دیگری است و بودن هرکدام مربوط به دیگری.

بهشتی در پایان در خصوص نقش اسلامی ندوشن در بقا و ترویج فرهنگ ایرانی گفت: مرحوم اسلامی ندوشن دغدغه مسئولیت ایرانی بودن را داشت و این مسئولیت چیزی است که با آن می توانیم مشکلات ریز و درشت را حل کنیم. اسلامی ندوشن می خواست به یاد ما بیاورد که “ما که هستیم؟” ساز ایران ناکوک شده اما نشکسته و خراب نشده؛ ایران را می خواست کمک کند که کوک شود.

در پایان این مراسم که با حضور استاد محمود رهبران نویسنده به نام یزدی همراه بود از دو تابلو یکی “سنگ مقبره دکتر اسلامی ندوشن” و دیگری یکی از اشعار وی که به خط استاد رهبران خوشنویسی شده بود، پرده برداری شد.