کتاب «جنایات از یاد رفته» روایت تاوان دوری از اخلاق و قانون است

«محمد محمدحسینی» کارآگاه بازنشسته پلیس جنایی آگاهی یزد و دانش‫آموختۀ دانشکده افسری شهربانی در سال ۱۳۶۰ است که با درجۀ ستوان دومی فارغ‫التحصیل و مشغول به خدمت شد. او اولین فردی است که در یزد اقدام به نوشتن داستان‫های واقعی جنایی بر اساس تجربیات کاری اش کرده است.

محمدحسینی مهمان روزنامه بشارت یزد بود تا در خصوص کتابِ خود صحبت کند. وی دربارۀ کتاب «جنایات از یاد رفته» گفت: «این کتاب مجموعه‫ای از خاطراتی است که در سی سالِ خدمتِ خود در پلیس آگاهی به چشم خود دیده و یا مأمور کشف و پیگیری آن بوده‫ام و گزیده‫ای از آن ها را برای درس و عبرت آیندگان در این کتاب جمع کرده‫ام.»

وی با تعریف خاطره‫ای، دلیل پیوستن خود به دانشگاه افسری را چنین عنوان کرد: «زمانی که محصّل بودم یک درگیری بین پاسبان و مردی در خیابان رخ داده بود و عده‫ای نیز دور آنان جمع شده بودند، من جلو رفتم و به نیروی پلیسی که آنجا بود گفتم “نمی‫دانم قضیه از چه قرار است اما فرد خاطی دارد عذرخواهی می‫کند، او را ببخش” پلیس اما در پاسخ گفت که این به شما ربطی ندارد و مشاجره‎ای لفظی اما کوتاه در این بین شکل گرفت و در نتیجه این اتفاق بود که خواستم پلیس بشوم اما نه پلیسی بدین‫صورت! بلکه پلیسی که به انسان‫های ضعیف خدمت کند و بدین شکل وارد دانشکده افسری شهربانی شدم.»

وی افزود: من تصمیم گرفتم به صورت جدی به مردم خدمت کنم و این خدمت فقط به شاکیان محدود نشد بلکه به مجرمانی که حامی نداشتند نیز خدمت کرده و از آنان حمایت می‫کردم.

محمدحسینی با اشاره به اینکه پس از فارغ‫التحصیلی به مدت ۱۰ سال در مناطق مختلف خدمت نموده، سپس به یزد منتقل و تا پایان خدمت در یزد مشغول فعالیت بوده، افزود: در نهایت در تاریخ ۱۰ مرداد ۱۳۸۷ بازنشسته شدم.

وی بیان داشت: در زمان مسئولیتم همواره در این فکر بودم زمانی که بازنشسته شدم بتوانم این داستان‫ها را بنویسم تا در آینده شاید درس عبرتی برای خانواده و جوانان باشد و خوشبختانه در نهایت موفق شدم کتاب خود را با نام «جنایات از یاد رفته» به چاپ برسانم.

محمدحسینی با اشاره به اینکه داستان های کتاب، همگی واقعی و برگرفته از تجربیات در سی سال خدمت به عنوان افسر پلیس است، در توضیح انگیزه و اشتیاق خود برای نوشتن این کتاب چنین اظهار کرد: «انگیزه‫ام از چاپ خاطراتم و این قبیل داستان ها، انتقال تجربیات به همکاران، آموزشِ پیشگیری از جرائم به هموطنان و انتقال تجربیات به دانشجویان دانشگاه انتظامی و دانشجویان رشته حقوق می‫باشد و خوشحالم از اینکه خاطراتم مورد توجه قرار گرفته و افرادی که آن را مطالعه کرده‫اند با تماس تلفنی از من تقدیر کردند.

وی به حمایت خانواده خود در نوشتن این کتاب اشاره و عنوان کرد: «پسرم همواره حامی من در نوشتن و تدوین و چاپ این کتاب بود اما متأسفانه بر اثر تصادف جان باخت و این اراده را در خود یافتم تا بخاطر او نوشتن این کتاب را به پایان رسانده و این اثر را به وی تقدیم کردم.

محمدحسینی همچنین به حمایت معنوی فرمانده فراجا در انتشار این کتاب اشاره و تصریح کرد: در سفر سردار رادان به یزد نسخه ای از کتاب را به ایشان تقدیم کردم و خواستار حمایت ایشان در انتشار جلد دوم کتاب مذکور شدم.

وی همچنین در ادامه به عزم جدی خود در راستای نوشتن جلد دوم این کتاب با همکاری همکاران پلیس آگاهی در شهرهای مختلف و استفاده از تجربیات آنان اشاره کرد و گفت: «امید زیادی به حمایت‫های مادی و معنوی مخاطبان به ویژه مسئولین دارم تا بتوانم جلد دوم کتابم را نیز به چاپ برسانم.

وی با بیان اینکه شروع کار وی همزمان با قتل های سریالی کودکان در یزد بوده است، گفت:  این حادثه در دهه ۶۰ در یزد با قتل شش کودک یزدی توسط “غلام-ز” معروف به “بابا غلام” اتفاق و قاتل پس از ماهها پیگیری پلیس دستگیر و به دار مجازات آویخته شد که هنوز پس از سالها چهار راه محل اعدام وی به نام “چهار راه اعدام” معروف است .محمد محمد حسینی این پرونده را به عنوان یکی از جنایات فجیع و پر سر ‌صدای در یزد تشریح کرد که در صفحه ۷ بخوانید.

کتاب «جنایات از یاد رفته» رویدادها و داستان‎های واقعی پلیسی و جنایی است که توسط اداره آگاهی یزد کشف و توسط سرهنگ و کارآگاه بازنشسته محمد محمدحسینی به رشته تحریر درآمده است. این کتاب توسط انتشارات اندیشمندان یزد چاپ و منتشر شده است.